Al eerder schreef ik over de invloed van vorige generaties op jouw leven. Dit heet binnen de systeemtheorie, het intergenerationele perspectief. Dit perspectief raakt mij. Misschien omdat mijn moeder een jaar geleden overleed? Dit maakt dat ik een nieuwe plek aan het innemen ben. Een plek waarin ik bewuster ben dat ik half mijn vader en half mijn moeder ‘ben’. Vroeger was ik vooral gericht op mijn eigen leven. Nu ben ik meer gericht op wie zijn mijn voorouders, waar kom ik vandaan, wat draag ik met me mee en wat geef ik aan mijn kinderen door?
Gulings en Pasar Malams
Mijn moeder is geboren in Indonesië, Surabaya. Ze had een getinte huid, een Indisch neusje en zwart haar, net zoals mijn oma (zie foto). Ik lijk qua uiterlijk meer op mijn Hollandse vader met blond haar, een spitse neus en blauwe ogen. Het Indische is bij ons thuis altijd aanwezig geweest. Ik sliep van jongs af aan met een guling. Dat is een rolkussen waar ze in Indonesië mee slapen zodat je benen niet aan elkaar plakken in de hitte. We aten regelmatig lempers en we gingen jaarlijks naar de Pasar Malam op het Malieveld in Den Haag.
De eeuw van mijn moeder
Nu mijn moeder er niet meer is, ga ik op zoek naar dat Indische stuk. Het is een manier om gevoelsmatig dichter bij mijn moeder te komen. Ik ging naar de Tong Tong Fair op het Malieveld, ik eet graag Indische rijsttafels en ik ging naar het theaterstuk ‘De eeuw van mijn moeder’. De regisseur Eric de Vroedt heeft dezelfde gemixte roots als ik: een Indische oma die met een Hollandse militair trouwde en die met hun gezin naar Nederland kwamen met de boot. Hij vertelt met dit toneelstuk hoe het Indisch-zijn doorwerkt in het leven van zijn moeder en daarmee ook in zijn leven. Ik herkende veel, het was prachtig!
Liefde geven
Uiteindelijk gaat het toneelstuk om liefde. Hoe geef je liefde? Welke liefde heb je nodig? Wat kún je geven? De Indische geschiedenis zit vol met thema’s en trauma’s zoals kolonisatie, onderdrukking, slavernij, oorlog, discriminatie en rangen en standen. De moeder in het toneelstuk heeft met haar beste kunnen haar kinderen opgevoed en op haar manier liefde gegeven. Voor haar zoon was dat niet genoeg, hij had iets anders nodig. Maar zijn moeder kón niet anders. Ze deed zo haar best om haar zoon een betere opvoeding en een beter leven te geven dan dat zij dat had gehad. Het was ontzettend ontroerend om te zien dat zowel moeder als zoon leefden met hun eigen pijn en daar niet openlijk met elkaar over konden praten.
Als relatietherapeut verbreek ik het Indisch zwijgen
De tragiek verzacht mij. We mogen respect hebben en trots zijn op onze voormoeders uit Indonesië die er het beste van probeerden te maken met waar ze toe in staat waren. Vanuit deze zachtheid kan ik soms lachen om het ‘kop in het zand, niet praten over nare dingen want je moet positief naar de toekomst toe blijven’. Dit heeft mij een relatietherapeut gemaakt. Ik kan niet tegen spanningen onder water. Ik wil juist wél praten over het nare, de onderliggende gevoelens en behoeftes. In mijn werk als relatietherapeut mag ik stellen helpen om dit ook te doen, om zo meer verbinding met elkaar te voelen. Ik wil dat Indisch zwijgen doorbreken én daarbij koester ik mijn Indische roots.
Hebben jullie interesse of behoefte aan een relatiegesprek? Neem contact op met Shirley via shirley@boostrelatietherapie.nl of 06-3344 1904 of vul het contactformulier in.